Dyplom z chemii i kwalifikacje chemika zawodowego w 1961 r.
Darmowe nauczanie w dziedzinie elektrochemii w 1967 r.
Profesor zwyczajny, najpierw "Ćwiczenia z chemii przemysłowej II", następnie "Ćwiczenia z analizy chemicznej stosowanej", na Uniwersytecie Rzymskim "La Sapienza" w latach 1967-1980.
Pełny profesor "Chemii analitycznej" od a.a. 1980/81 do a.a. 2002-2003 oraz chemii środowiska i dziedzictwa kulturowego po tej dacie.Posiadacz "Chemii rolnej" a następnie "Chemii gleby" od a.a. 1994/95 do chwili obecnej, "Chemii odtworzenia" od a.a. 1998/99 do chwili obecnej Chemii żywności (Wydział Farmacji) od a.a. 2003-2004, na Uniwersytecie Rzymskim "La Sapienza".
Przewodniczący Rady Kursu Dyplomowego z Chemii Przemysłowej w latach 1981-1983.
Dyrektor Katedry Chemii w latach 1983-1986. Od 1988 do 1992 r. koordynator stopnia naukowego doktora nauk chemicznych.
W latach 1988-1994 dziekan Wydziału Nauk Matematycznych, Fizycznych i Przyrodniczych Uniwersytetu "La Sapienza" w Rzymie.
Promotor i dyrektor Międzywydziałowego Centrum Nauk Stosowanych na rzecz ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego.
Obecny prezes Muzeów La Sapienza i projektu MUSIS w szkołach Lacjum
Studencki Rzecznik Praw Obywatelskich La Sapienza
Jest autorem ponad 500 artykułów z dziedziny chemii analitycznej, chemii dziedzictwa kulturowego, elektrochemii, chemii środowiskowej, biotechnologii analitycznej. W szczególności przygotował, scharakteryzował i zastosował kilka biosensorów, opartych na unieruchomionych enzymach lub tkankach roślinnych, do oznaczania substancji o znaczeniu klinicznym, farmaceutycznym i środowiskowym oraz do datowania celulozowych znalezisk archeologicznych.
Badał również zastosowanie metod chemicznych i biologicznych do degradacji i usuwania zanieczyszczeń (środki powierzchniowo czynne, węglowodory, pestycydy, metale ciężkie) w ściekach cywilnych i przemysłowych.
Brał udział w ponad 500 kongresach krajowych i międzynarodowych.
Autor 6 książek z zakresu analizy przemysłowej i stosowanej, chemii analitycznej, chemii żywności, filozofii chemii, muzealnictwa naukowego i chemii dla sztuki.
Prezes Wydziału Chemii Analitycznej Włoskiego Towarzystwa Chemicznego w latach 1989-1990 oraz Wydziału Chemii Środowiska i Dziedzictwa Kulturowego w latach 2004-2006.
Wiceprezes Włoskiego Towarzystwa Chemicznego od 1990 do 1992 roku.
Prezes Włoskiego Towarzystwa Chemicznego na okres trzech lat 2008-2011.
Prezes MUSIS (wielobiegunowego muzeum nauki i informacji naukowej) od 1991 r. do obecnego doradcy naukowego burmistrza Rzymu od 1993 do 1997 r.
Przedstawiciel Włoch w IUPAC (Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej) Członek EUCHEMS i AOAC.
Odpowiedzialny za międzynarodowe umowy naukowe z Wydziałem Naukowym Uniwersytetu Hawańskiego (Kuba) i Uniwersytetem Łomonosowa (Moskwa), centrum zdrowia ekologicznego
Gwarant Chemii CNR
Przewodniczący międzynarodowych kongresów z cyklu "Diagnostyka i konserwacja dziedzictwa kulturowego" (Neapol od 2010 r. "do dziś").
Jest członkiem wielu komitetów naukowych CNR, Ministerstwa Badań Naukowo-Technicznych, Uniwersytetu i ENEA, w tym Komitetu ds. Infrastruktury, Materiałów Innowacyjnych i Chemii Ministerstwa Badań Naukowych oraz Grupy Metali Instytutu Badawczego Wody CNR.
Od grudnia 2005 r. do 2009 r. Prezes Międzyregionalnego Kolegium Chemików
Latium - Umbria - Abruzja
Laureat "Międzynarodowej Nagrody Kapitana za kreatywną przyszłość" 1994
Laureat międzynarodowej nagrody "Scuola Strumento di Pace" w 1996 r.
Laureat złotego medalu Wydziału Chemii Środowiskowej Włoskiego Towarzystwa Chemicznego w 2003 r. Laureat nagrody SCIENCE FOR PEACE w 2005 r. (konwencja USA)
Laureat Medalu Liberti 2007 Włoskiego Towarzystwa Chemicznego
Laureat nagrody CROCE 2008 za pokonanie doświadczeń na zwierzętach
Laureat nagrody ANASSILAOS 2009 za badania naukowe
Wybrany Honorowym Członkiem Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczychnagrodzony Medalem Vernadsky'ego
Praca Fotokataliza, Fotodegradacja
Bellanti F; Castrucci M; Ruiu D; Visco G; L. Campanella (2010).
Porównanie sprawności katalitycznej niektórych przemysłowych nanoznakowanych dwutlenków tytanu w niejednorodnej fotodegradacji metodą analizy chemometrycznej, Current Analytical Chemistry
(ISSN:1573-4110), 100-110, 6;
L. Campanella; Battilotti M.; Costanza C. (2005).
Fotodegradacja i elektrochemiczna degradacja barwników, Zanieczyszczenie (ISSN:0001-4982), 22-28, 47;
L. Campanella; C. Beni; M. Giovannangelo (2005).
Katalizowana heterogeniczna fotodegradacja, Zanieczyszczenie (ISSN:0001-4982), 50- 54, 75;
L. Campanella, ja. Giardina; M. V. Russo; M. P. Sammartino; G. Visco (2004). Fotodegradacja barwników azowych: porównanie różnych układów katalitycznych i kontrola efektywnej mineralizacji, Annals of Chemistry (ISSN:0003-4592), 655- 668, 94 (9-10);
L. Campanella; Battilotti M.; Borsella E.; Pastorelli A. (2003).
Fotodegradacja nitrofenoli katalizowana przez układy mieszane, Zanieczyszczenie (ISSN:0001-4982), 48- 55, 45;
L. Campanella; Contucci P; M.V. Russo (2003).
Fotodegradacja pojemników z ftalanu polietylenu, Lab (ISSN:0390-069x), 14- 21, 3;
L. Campanella; Spadaro C. (2001).
Fotodegradacja PVC z mieszanymi katalizatorami, Zanieczyszczenie (ISSN:0001-4982), 52- 54, 33;
A.Macchia, S.Nunziante Cesaro, L.Campanella, A.Maras, M.Rocchia, G.Roscioli (2013). Which light for cultural heritage: comparison of light sources with respect to Realgar Photodegradation, Journal of Applied Spectroscopy (ISSN:0021-9037), 655-661, 80 ;
L. Campanella; Battilotti M; Costanza C (2005).
Badania nad symulowanym starzeniem się papieru poprzez degradację fotochemiczną, Annals of Chemistry (ISSN:0003-4592), 727- 740, 95;
L. Campanella; Battilotti M.; Costanza C. (2004).
Badanie fotochemicznej degradacji papieru, Environmental Resources Health (ISSN:0393-0521), 6- 13, V;
L. Campanella; R. Grossi; E. Martini; G. Visco (2004).
Degradacja zanieczyszczeń przez mikrofale, Current Topics In Analytical Chemistry (ISSN:0972-4451), 37-43, 4;
L. Campanella; Marturano S.; Sammartino M.P. (2001).
Degradacja rekalcytancyjnych zanieczyszczeń organicznych przez mieszane katalizatory, woda i powietrze. (ISSN:1591-237X), 77- 81, (5).
